Μπουυυυμμμ και κάτω!

ΤΕΛΟΣ, ΘΑ ΤΗΣ ΔΩΚΩ ΤΟΝ ΠΠΠΟΟΟΥΥΝΙΟ

Καλημέρα σας friends...

Δηλαδή έρχεσαι εδώ να βγάλεις το ψωμί σου και σου ταράζουν το νευρικό σύστημα (που να λέμε και την αλήθεια τελευταία δεν είναι και στα καλύτερα του). Υπάρχει που λέτε μια ********, Ρουμανικής καταγωγής. Δεν υπάρχει αυτό που ζω, δεν υπάρχει...

Ευγένια --> 0
Συμπεριφορά --> 0
Τρόπους --> 0
Ντύσιμο (και το πιο σημαντικό) --> 0

1. Το τσάι ρουφά το.
2. Τρώει μανταρίνια, αφήνει τα στο γραφείο, χτιτζιόν το γραφείο. Αφού ΒΡΩΜΟΥΝ!!!!
3. Τρώει απαίσια φαγητά - ΑΠΑΡΑΔΕΚΤΟ ΝΑ ΤΡΩΕΙΣ ΑΠΟ ΤΙΣ 9 ΤΟ ΠΡΩΙ (που το δικό μου το ματούι ακόμα να ανοίξει) ΣΤΟ ΤΤΑΠΠΕΡΟΥΙ ΣΟΥ ΠΑΝΤΖΑΡΚΑ, ΣΚΟΡΔΟΥΣ ΑΝΑΚΑΤΕΜΕΝΑ ΜΕ ΜΑΓΙΟΝΕΖΑ και ΔΙΠΛΑ ΠΑΤΑΤΑ ΒΡΑΣΤΗ ΚΟΜΜΕΝΗ DECOR ΣΤΟ ΠΙΑΤΟ. Και εγώ δίπλα να τρωω τα cornflakes μου με το γαλούι μου...ΕΛΕΟΣ!
4. ΕΙΝΑΙ ΑΠΑΙΣΙΑ, ΑΠΑΙΣΙΑ, ΑΠΑΙΣΙΑ.
5. Έτσι σοβαρά είναι πελλή με κκκκοτσιάνη!
6. Έχω και εγώ δουλειά κυρία μου, δεν μπορώ να σε εξυπηρετώ μόλις το ζητήσεις. Να περιμένεις!!!!

ΕΤΣΙ ΣΟΒΑΡΑ ΕΙΝΑΙ ΠΕΛΛΗ ΜΕ ΒΟΥΛΛΑΑΑΑΑ!!!! ΠΕΛΛΗ ΤΟΥ ΨΥΧΙΑΤΡΕΙΟΥ ΟΜΩΣ!!!

ΘΕΛΩ ΤΟΝ ΠΑΠΑ ΜΟΥ!!!!

Σας Ευχαριστώ,
Ο Ρεαλισμός σε όλο του το Μεγαλείο

Κάνει στην άκρη ο καιρός να σε χωρέσει, μια αυταπάτη οι επιλογές...

Καλό απόγευμα φίλοι μου..
Μας τα χαλάει ο καιρός και πάλι...

Αλλάζει ο καιρός,  αλλάζουν και οι επιλογές των τραγουδιών μου...Γιατί εγώ μιλώ με τα τραγούδια μου...

Το τραγούδι αυτό όταν το άκουσα για πρώτη φορά στο ράδιο απλά έμεινα...Είναι τόσο απλό μα τόσο όμορφο... Η μουσική του σε ταξιδεύει, σε ηρεμεί τόσο πολύ...Ένα μεγάλο μπράβο στους Ερμηνευτές του, στον ανεπανάληπτο Δημήτρη Μητροπάνο και Βασίλη Παπακωνσταντίνου.

Σαν Ναυαγός

Θα σου γλιστρήσει από τα χέρια άλλη μια μέρα
θα τις μετράς και θα` ναι οι μισές
θα βλέπεις θάλασσα και θα` σαι σε μια ξέρα
μόνο τα κύματα θ` ακούς και τις φωνές.

Κάνει στην άκρη ο καιρός να σε χωρέσει

μια αυταπάτη οι επιλογές
Έχεις αφήσει το ταξίδι σου στη μέση
για το χατίρι σου αλλάζουν οι εποχές.

Κρύβεις ακόμα μια φορά το πρόσωπό σου
μακάρι να` τανε τα πάντα αλλιώς
Μακάρι να` ταν να περνούσε το δικό σου
νιώθεις χαμένος, αλλά είσαι ζωντανός.

Σαν ναυαγός που ονειρεύεται καράβια
κρατώντας τη φωτιά του ζωντανή
ψάχνεις ακόμα στον ορίζοντα σημάδια
που θα σε φέρουν πάλι πίσω στη ζωή.

Χάνεις αυτό που σου` χει τύχει για να ζήσεις
είναι το σήμερα αίμα ζεστό
ένα τσιγάρο σου` χει μείνει να καπνίσεις
δεν έχει αλλού, δεν έχει αλλιώς, μόνο εδώ.....

Απολαύστε το φίλοι μου.....
http://www.youtube.com/watch?v=5myNA-E0hz0 

Σας ευχαριστώ,
Ο Ρεαλισμός σε όλο του το Μεγαλείο

ΚΑΛΗΜΕΡΑ ΚΑΙ ΚΑΛΗ ΕΒΔΟΜΑΔΑ

Καλή σας ημέρα φίλοι μου και Καλή Εβδομάδα να έχουμε!

1. Απόλυτη ντροπή στους οπαδούς του ΑΠΟΕΛ που πήγαν να κάψουν ζωντανούς 2 φίλαθλους της Ομόνοιας μέσα στο αυτοκίνητο τους! Τραγικό το γεγονός παρεμπόδισης τους να βγουν από το αυτοκίνητο τους το οποίο και τυλίχτηκε στις φλόγες!

2. Με την λήξη της αγωνιστικής περιόδου για το 2011-2012 συγχαρητήρια στην ΑΕΛ. Έχουν μείνει 4 παιχνίδια, το μόνο που μένει να ευχηθούμε είναι Καλή Συνέχεια και...Αφού πάτε που πάτε στην πηγή και πάλι, πιείτε επιτέλους το νεράκι!!! Άμα πια!!!

Λοιπόν, ΚΑΛΗ ΕΒΔΟΜΑΔΑ!

Σας Ευχαριστώ,
Ο Ρεαλισμός σε όλο του το Μεγαλείο

Το Μεγάλο Ρολόι

Good morning people...
Ελπίζω να είστε όλοι καλά και να περνάτε όμορφα...

Πέμπτη σήμερα, αύριο Παρασκευή και επιτέλους weekend!

Απλά είναι κάτι στιγμές σαν και αυτές που θέλω να κλείσω τα μάτια και να βρεθώ στο αγαπημένο μου μέρος, στον αγαπημένο μου προορισμό...

Κάτω απ' το Μεγάλο Ρολόι, να πίνω την καφεδιά μου...Ωχ...

Πόσο μου έχει λείψει...Η ανεμελιά, η περιπέτεια, τα γέλια, τα ψώνια, οι καφέδες (στο brown *Bucks!!)...
H 2η μου οικογένεια εκεί, τα παιδιά - αυτά που έκαναν τα πρώτα τους βήματα, αυτά που ήταν μόλις ενός και μιλούσαν τ' αγγλικά...Τι όμορφες και ανεπανάληπτες στιγμές...Οι στιγμές έξω, οι γνωριμίες με τους φίλους Κύπριους του Λονδίνου....

Δεν ζητάω πολλά, 2-3 μέρες...Να επαναφορτίσω τις μπαταρίες και μετά ας επιστρέψω πίσω! Τελικά νομίζω θέλω διακοπές!!!

Κάποιες σκέψεις αδυναμίας...Σκέψεις της στιγμής...

http://www.youtube.com/watch?v=X1Xr8PRRk2s&feature=related

Σας Ευχαριστώ,
Ο Ρεαλισμός σε όλο του το Μεγαλείο

Κάπου χαθήκαμε κι οι δυο

"Κάπου χαθήκαμε κι οι δυο, μέσα σε λάθη μας σωρό και ξαφνικά νιώθουμε ξένοι...Τίποτα δεν τέλειωσε ακόμα θα μου πεις, θα το παλέψουμε ως το τέλος θα το δεις, πάντα η ελπίδα που πεθαίνει τελευταία, δεν θ' αφήσει να χαθώ και να χαθείς..."

Γεια σας φίλοι μου...Τι όμορφοι στίχοι από τον υπέροχο Αντώνη Βαρδή...

Μείναμε μόνοι δυστυχώς
σε μια ζωή που συνεχώς
σε λάθος δρόμο μας πηγαίνει

Κάπου χαθήκαμε κι οι δυο
μέσα σε λάθη μας σωρό
και ξαφνικά νιώθουμε ξένοι

Ένα ημίχρονο ζωής
που χαραμίσαμε εμείς
χωρίς καμιά δικαιολογία

Τέλειωσε μες στην ερημιά
γεύση δεν άφησε καμιά
σαν μια λευκή ισοπαλία

Τίποτα δεν τέλειωσε ακόμα θα μου πεις
θα το παλέψουμε ως το τέλος θα το δεις
πάντα η ελπίδα που πεθαίνει τελευταία
δεν θ' αφήσει να χαθώ και να χαθείς

Τα όνειρά μας
τα όνειρά μας τα 'χουμε με αίμα πληγωμένα
και δεν τα πουλάμε σε κανέναν
μου 'λεγες θυμάμαι μια βραδιά

Τα όνειρά μας
άδικα γκρεμίσαμε σου λέω
μην κοιτάς που έπαψα να κλαίω
κλαίει από μέσα μου η καρδιά
Δίχως αιτία κι αφορμή
πήραμε λάθος τη ζωή
και τελικά μείναμε μόνοι

Τίποτα δεν τέλειωσε ακόμα θα μου πεις
θα το παλέψουμε ως το τέλος θα το δεις
πάντα η ελπίδα που πεθαίνει τελευταία
δεν θ' αφήσει να χαθώ και να χαθείς

Τα όνειρά μας
τα όνειρά μας τα 'χουμε με αίμα πληγωμένα
και δεν τα πουλάμε σε κανέναν
μου 'λεγες θυμάμαι μια βραδιά

Τα όνειρά μας
άδικα γκρεμίσαμε σου λέω
μην κοιτάς που έπαψα να κλαίω
κλαίει από μέσα μου η καρδιά....

Τι καλά θα ήταν να ίσχυαν και στην δική μας περίπτωση...Λίγη θέληση μόνο θα χρειαζόταν...Απλά βλέπω πως δεν υπάρχει θέληση, ο καθένας καταλάβει ότι θέλει...Τι να υποθέσω τελικά? Πως αυτή ήταν ίσως η ευκαιρία που έψαχνες? Πραγματικά λυπάμαι...

Ξέρεις και να θέλω να επικοινωνήσω, τελικά αξίζει τον κόπο μετά από τέτοιες αντιδράσεις? Για τι? Για το τίποτα! Είναι η κουβέντα που λέμε, βρίσκω απ' την πέτρα αφορμή! Το να επαναλαμβάνεις και να λες πως τα πράγματα έχουν πάρει μια συγκεκριμένη πορεία είναι πανεύκολο, έκανες κάτι όμως για να το αλλάξεις? Θέλεις να το αλλάξεις? Το σημαντικό αυτό είναι!!! Πραγματικά και δυστυχώς δεν έχω τι άλλο να πω. Δεν θα δικαιολογηθώ για τίποτα, δεν το νιώθω εξάλλου και δεν υπάρχει λόγος (αν είχα άδικο φυσικα θα το έκανα).

...Το να λες ότι κάνει κρύο είναι πολύ απλό...Το θέμα είναι να έχεις την καλή θέληση να προσπαθήσεις να ζεσταθείς! Προφανώς όμως, ο καθένας καταλάβει ότι θέλει και βολεύει.....

Κάποιες σκέψεις...

Σας Ευχαριστώ,
Ο Ρεαλισμός σε όλο του το Μεγαλείο

Ο θεός να μας φυλάει από μάτι που κοιτάει πονηρά...

Φίλοι μου...Πρωινό Τρίτης και έχω εμπνεύσεις, πολλές εμπνεύσεις!!!

Για αρχή θα αναφερθώ σε κάτι που μου είχαν πει κάποτε...Μου το' χε πει 1 άνθρωπος που είναι για μένα πλέον της Οικογενείας...Κοριτσάκι μου πρόσεχε, εσύ μπορείς να έχεις τον δικό σου χαρακτήρα και να μην σε νοιάζει τι κάνει ο ένας και ο άλλος, όμως ο κόσμος εκεί έξω δεν είναι το ίδιο...

Κι όλο το σκέφτομαι, το ξανασκέφτομαι...Συμβαίνουν τόσα πολλά γύρω μου που πραγματικά δεν ξέρω τι να σκεφτώ...Έχω τόσα που με απασχολούν και άλλα τόσα που μοιράζονται οι δικοί μου άνθρωποι μαζί μου που πραγματικά τούτος ο εγκέφαλος δεν χωρεί τίποτε άλλο (θα μου πείτε τώρα ε και χέι αλλά τι να κάμουμε είναι αλήθεια!!).

Η έμπνευση της ημέρας είναι η ανάλυση της λέξης ΚΡΙΤΙΚΗ! Υπάρχουν διαφόρων μορφών κριτικές, υπάρχει η Θετική κριτική (επιδοκιμασία, επιβράβευση), η Αρνητική κριτική (αποδοκιμασία), η Κριτική προς τους άλλους, η Αυτοκριτική, η Κριτική στην καθημερινή ζωή, η Κριτική στο χώρο της τέχνης, η Κριτική στο χώρο της επιστήμης και η Κριτική στο χώρο της πολιτικής. Τι είναι όμως η κριτική? Κριτική έιναι η σύνθετη διανοητική λειτουργία και ικανότητα του ανθρώπου να εξετάζει σε βάθος την ουσία των πραγμάτων , να ελέγχει πρόσωπα , γεγονότα και καταστάσεις. Είναι απόλυτα κατανοητό πως αυτό έγκειται στην ανθρώπινη φύση δηλαδή.

Παρ' όλ' αυτά, στην Κυπριακή πραγματικότητα και ανθρώπινη φύση αυτό έχει καταντήσει αηδία (no offence to none)! Και γιατί εμείς εδώ τα ξέρουμε όλα, δεν υπάρχει καλύτερος από εμάς ενώ η κριτική για τους γύρω μας και/ή προς τους άλλους είναι το φόρτε μας! Δηλαδή ούτε να σκεφτείς να επιβραβεύσεις κάποιον (και δεν είμαι αυστηρή ούτε αδικώ κανέναν αλλά έτσι είναι - υπάρχουν ίσως και εξαιρέσεις που όμως είναι μετρημένες στα μακριά μου δάκτυλα!!), σίγουρα είναι πιο εύκολο και entertained να κριτικάρεις τους άλλους...Παρατηρείται λοιπόν τις περισσότερες φορές τάση/άσκηση κριτικής, α. κακοπροαίρετης κριτικής, που παίρνει τη μορφή της αποδοκιμασίας, της μόνιμης επίκρισης και του χλευασμού, ενώ σπάνια είναι επιδοκιμασία, β. αδυναμία άσκησης αντικειμενικής κριτικής ενώ το πιο σημαντικό και γ. αδιαφορία άσκησης αυτοκριτικής. Και οδηγούμαστε σε αυτά τα χάλια...

Αν σας έλεγα ότι εγώ δεν είμαι έτσι θα λέγατε ναι καλά...Να σας παραπέμψω λοιπόν στην παρ. 1η...Και συνεχίζοντας να σημειώσω ότι το δικό μου στοιχείο είναι η αυτοκριτική (σε συνδυασμό με την καχυποψία). Και όχι δεν είμαι σαν αυτούς που τώρα σχολιάζω ρεαλιστικά but it's a fact! Έχοντας λοιπόν πλήρη επίγνωση του τι γίνεται, άνθρωπος ο οποίος καλλιεργέι την αυτοκριτική, αφυπνίζει τη συνείδηση και έχει επίγνωση των αρνητικών του στοιχείων , με αποτέλεσμα αφενός να εισέρχεται σε μια διαδικασία αυτοβελτίωσης και αφετέρου να κατακτά τον αυτοέλεγχο και την αυτοπειθαρχία, επομένως και την εσωτερική του ελευθερία, οδηγώντας τον στην ολοκλήρωση της προσωπικότητας του.

Τι όμως προκαλεί το φαινόμενο αυτό? Ποιά είναι τα αίτια που οδηγούν στην πικρόχολη κριτική? Μετά από έρευνα στο διαδίκτυο, παραθέτω τα πιο σημαντικά και σύνηθες  για μένα αίτια προς τάση κριτικής:
ΑΙΤΙΑ
1. Ελλιπής παιδεία ή παιδεία που διαμορφώνει άτομα μόνο για τις παραγωγικές διαδικασίες παρέχοντας ξεπερασμένες και εξειδικευμένες γνώσεις και εθίζει στην αποστήθιση και αδιαφορεί και για την ηθική θωράκιση των ατόμων και για την καλλιέργεια της κριτικής τους σκέψης.
2. Συμπλέγματα ανωτερότητας ή κατωτερότητας που στερούν την αμεροληψία και την αντικειμενικότητα.

3. Φθόνος, ζήλια και μικρόψυχα πάθη, που προκαλούν «τύφλωση» και επικεντρώνουν το ενδιαφέρον μόνο στα αρνητικά στοιχεία και αποσιωπώνται έτσι τα θετικά.

4. Η πραγματική αξία του κρινόμενου, που οδηγεί στα δύο παραπάνω αίτια.

5. Προσωπικά συμφέροντα, τα οποία σε συνδυασμό με το γενικότερο κλίμα συμφεροντολογίας, ιδιοτέλειας και ωφελιμισμού, παράγουν τέτοιου είδους συμπεριφορές, με πρόδηλους σκοπούς και προοπτικές.

6. Έλλειψη ανωτερότητας, θάρρους, ηθικού και ψυχικού σθένους, με παράλληλη κυριαρχία του εγωισμού, που δεν επιτρέπουν στο άτομο να ασκήσει αυτοκριτική.

Κλείνοντας απλά θέλω να εκφράσω την λύπη μου για αυτό που συμβαίνει...Σίγουρα δεν θα αλλάξουμε τον κόσμο και κανένα. Ακόμα αντηχεί στα αυτία μου η Αλεξίου, ο Θεός να μας φυλάει από μάτι που κοιτάει πονηρά...Διότι κακά τα ψέματα θέλοντας και μη επηρεάζεσαι (ειδικά αν πέρνεις τοις μετρητοίς τι σου λένε), κακώς βέβαια. Και απλά προβληματίζομαι, τόση παιδεία, τόσοι απόφοιτοι πανεπιστημίων, τόσοι άνθρωποι επιτυχημένοι...Τελικά το μόνο που μένει είναι το χαρτί και τίποτα άλλο...Αν δεν ξέρεις πως να συμπεριφερθείς, αν δεν αντιλαμβάνεσαι γύρω σου τι συμβαίνει (και να είσαι ρεαλιστής όσο κι αν δεν αρέσει) και το μόνο που εφαρμόζεις είναι η τάση κριτικής, λυπάμαι που το λέω αλλά έχεις χάσει το παιχνίδι! Και συνεχίζει η Αλεξίου, Πάντα γι' άλλα μιλάμε, Πάντα γι' Άλλους Μιλάμε...

http://www.youtube.com/watch?v=xGb0vTfbKR4

Βάλτο στα πόδια- πονάει πολύ, σε φτύνω, σε φιλώ- δεν σε πάω μα σ' αγαπώ...
Παράνοια- διάνοια- επιφάνεια, δάκρυα, καυτά μου δάκρυα...Μεγαλώνω θα πεί να 'ρχεται η ανατροπή...Οι καιροί να στη φέρνουν...

Ούφφφφφ, ησύχασα τώρα!

Σας Ευχαριστώ,
Ο Ρεαλισμός σε όλο του το Μεγαλείο

Imagine a world without me - say you're falling apart
Let's pretend you've missed me for a while...

Καλημέρα σας...
Παραθέτω 1 τραγουδάκι που δεν σταμάτησα να ακούω από χθες το βράδυ...
Γιατί απλά συνηθίζω να μιλάω με τα τραγούδια μου...


http://www.youtube.com/watch?v=H2fUyF6ZpJM&feature=relmfu

Σας Ευχαριστώ,
Ο Ρεαλισμός σε όλο του το Μεγαλείο

Και περιμένεις τόσες μέρες αυτή την απάντηση...

Μόλις δέχθηκα αυτό το τηλεφώνημα που εδώ και 2 βδομάδες περίμενα...Η συνέντευξη είχε πάει πολύ καλα...Μου το' χαν πει και αυτοί..μα και εγώ, όντας ειλικρινής με τον εαυτό μου, το είχα νιώσει...

Σε 2 βδομάδες θα έχεις feedback από εμάς...είτε θετικό είτε αρνητικό θα επικοινωνήσουμε μαζί σου...

Ήθελα τόσο πολύ...Ήταν συνέχεια στο μυαλό και την σκέψη μου...Ό,τι κι αν έκανα, όπου κι αν ήμουν το μόνο που σκεφτόμουν ήταν εκείνο το απόγευμα Τετάρτης...και περίμενα περίμενα...

Την ήθελα αυτή την θέση τόσο πολύ...Τι να πω, πως όλα γίνονται για κάποιο σκοπό? Ε όχι εδώ δεν θα το πω! Επειδή πολύ απλά εδώ είναι όλα θέμα είτε PQE+ είτε γνωριμιών!!!

Ξέρεις κορίτσι μου τα πήγες πολύ καλά στην συνέντευξη (ήταν και η πρώτη συνέντευξη στα Ελληνικά!) το νιώσαμε και εμείς...Παρόλ' αυτά τελευταία στιγμή προτιμήσαμε να πάρουμε για την θέση κάποιον που είχε λίγη εμπειρία στον τομέα περισσότερη από εσένα...

Και κάπου εδώ η ψυχολογία πήρε και πάλι τον κατήφορο...Ήταν πολύ σημαντική ευκαιρία για μένα (αν μου δινόταν φυσικά!!), δεν μιλάμε για οποιαδήποτε εταιρία, για οποιοδήποτε γραφείο...Περιμένεις πως και πως να ανοικτούν τέτοιες θέσεις...

Δυστυχώς...πραγματικά δυστυχώς...Πίστευα πως ίσως...ίσως θα μου δινόταν η ευκαιρία...Ξέρετε, είχα μια κρυφή ελπίδα...

Ήθελα τόσο πολύ...
Δυστυχώς...
Μονάχη να μείνω, να κλαίω, να σβήνω... http://www.youtube.com/watch?v=50U4Pr2x8vI&feature=related

Ευχαριστώ,
Ο Ρεαλισμός σε όλο του το Μεγάλειο

Το μέτρημα...
"Άνθρωποι μόνοι που άφησαν σκόνη φιλίες και αγάπες που πήραν οι δρόμοι, κλεμμένοι, κρυμμένοι κρυφά δανεισμένοι τυχαίοι, γενναίοι, δειλοί, φοβισμένοι δικοί μου και ξένοι, γλυκείς και θλιμμένοι σε σχέσεις σε σπίτια καλά κλειδωμένοι χαρούμενοι άσχετοι συνεπιβάτες καλλιτέχνες παιδιά με γραβάτες
εχθροί μου και φίλοι, μικροί και μεγάλοι που δίνουν με μέτρο, που κάνουν σπατάλη αγάπες που έμοιαζαν που έχουν αξία και άλλες που ξέμειναν στην χειραψία φτωχοί που σερβίρουν τα έτοιμα, η λογική και όσοι ζουν με το αίσθημα, η λογική και όσοι ζουν με το αίσθημα και όσοι ζουν με το αίσθημα, φοβάμαι πως χάνω το μέτρημα..."

Ξέρετε φίλοι μου, σήμερα έπρεπε να δώσω την παρουσία μου σ' ένα γεγονός (ήθελα και έπρεπε φυσικά)...Εκεί είδα παλιούς φίλους...

Μνήμες έρχονται και φεύγουν...τα συναισθήματα ανάμεικτα...σκέφτομαι (τα παρθενάκια σκαλίζουν το παραμικρό στο μυαλουδάκι τους)...τι ωραία που ήταν τότε...θυμάμαι τότε που ήμασταν παιδιά...αυθόρμητα γέλια, τρέλλες, εκδρομές, πρώτες εξομολογήσεις, πρώτες αγάπες, πρώτες συμβουλές...τι ωραία που περάσαμε...Σήμερα, μετά από 2 ολόκληρα χρόνια, συναντηθήκαμε (έστω και με τον τρόπο αυτό) στο ίδιο δωμάτιο...Ό,τι και αν έχει συμβεί, ό,τι και αν έχει διαδραματιστεί, πραγματικά δεν με νοιάζει...Είναι στιγμές που ενοχλείσαι...Αλλά αυτή καλώς ή κακώς είναι η φύση του ανθρώπου, χαρακτήρες διαφόρων τύπων που κανείς ποτέ δεν ξέρει πως θα εξελιχθεί...Ίσως απλά πρέπει να γίνει αυτό το κάτι για να ξεδιπλώσουν την μασκούλα τους...

Κι άν άλλαξαν οι φίλοι μας λιγάκι, αλλάξαμε και εμείς με την σειρά μας...Έχουμε ζήσει τόσα πολλά μαζί, στιγμές τόσο έντονες...Καφέδες, ψώνια, διαβάσματα, ανησυχίες, μεθύσια...

Ήταν ένα κρύο απόγευμα Δευτέρας...Βρέχει, στη φτωχογειτονιά...Είσαι μικρός και δεν χωράς τον αναστε- τον αναστεναγμό μου, τραγουδούσαμε κάποτε και γελούσαμε...

Καλή Δύναμη Φίλε μου!!!

Θα είστε πάντοτε στο μυαλό και στην σκέψη μου...Κακίες δεν χωράνε...Απλά μαθαίνεις...Και να θυμάστε αγαπημένοι μου πως ΧΡΩΜΑ ΔΕΝ ΑΛΛΑΖΟΥΝΕ ΤΑ ΜΑΤΙΑ, ΜΟΝΟ ΤΡΟΠΟ ΝΑ ΚΟΙΤΑΝΕ.....

Σας Ευχαριστώ,
Ο Ρεαλισμός σε όλο του το μεγαλείο