ΜΠΑΙΝΩ ΜΕΣ ΤΗΝ ΣΚΙΑ.....

Γεια σας, 

Late afternoon sitting on the βεράντα.....

Θέλω η ανάρτηση μου να ήταν ξεκάθαρη...express words, express thoughts, express feelings...  Δυστυχώς όμως επειδή είμαστε και λλιιιοοοο μουττεσσς του δυόσμυ ας κράτησω ένα πιο light tone...ένα πιο λαιτ version δηλαδή....

1. Αντέχω κουκλιτσα μου ακόμα αντέχω....Και τα καλά μόλις τώρα ξεκινούν...
2. Με το ιδιο μακο...θα ήταν ωραία...τον καπνό μου φυσαω....Το σίγουρο ειναι πως Η κατάσταση θα ήταν όμορφη...το ταξίδι θα ήταν κοινά αποδεκτό, ίδια πιστεύω, ίδιος τρόπος σκέψης....Ακόμη και εγώ ίσως να ήμουν πιο υπομονετικη με γεγονότα και καταστάσεις....και σίγουρα απόλυτα αποδεκτή!!!! 

Μέσα σε σχολεία μέσα σε πανεπιστήμια...μέσα σε ωδεία....
Αδιέξοδο....

ΑΠΟ ΠΕΙΣΜΑ ΘΑ ΥΠΑΡΧΩ....

ΜΕΙΝΑΝΕ ΤΑ ΧΡΟΝΙΑ ΜΑΣ ΜΕ ΧΕΡΙΑ ΑΔΕΙΑΝΑ.....



Σας Ευχαριστώ,
ο Ρεαλισμός σε όλο του το Μεγαλείο. 

ΖΗΤΕΙΤΑΙ ΧΡΟΝΟΣ!!!!

Αγαπητοί μου,

Πάει τόσος καιρός να γράψω...Από την μια δεν είχα πρόσβαση στον λογαριασμό μου (ούτε που ξέρω το γιατί, το μόνο σίγουρο είναι πως δεν παραβιάστηκε), από την άλλη χρόνος μηδέν!

Και που λέτε...Ένα μήνα έλειψα και οι εξελίξεις τρέχουν!

1. Φλέγον Θέμα Νο. 1. Η αγαπημένος Βλαντιμίρ Πούτιν επερίμενε να στείλουμε αίτηση στους Ευρωπαίους για να μας πει "Ρε παιθκιά εν οκ, διώ σας το δάνειο!!!!" Ε όχι ρε φρέντ. εγώ ήθελα το δάνειο που τα Ρωσσάκια (όχι πως δεν θα εξαφανίζονταν αμέσως όπως τα άλλα EUR2000000), τωρά αναμένουμε την ΤΡΟΙΚΑ και όπως λέμε.....κατίχι μας και μαύρη τύχη μας!!!


2. Φλέγον Θέμα Νο. 2. Η Χρυσή Αυγή στην Βουλή!!! Που την μια οκ έχω λίγο τούτο το ρατσιστικό στοιχείο αλλά που την άλλη ουυυφφφφφφ.....εεεε εν μου κολλά ρε Μιχαλολιάκο μου!!! ΕΓΕΡΘΗΤΩ!!!!


3. Φλέγον Θέμα Νο. 3. Βουρώ ποδά, βουρώ ποτζί, πούφφφουυυυ εβαρέθηκα!!! Το μόνο σίγουρο πως το φλέγον θέμα, ετέλειωσε, μου πήρε 1 βδομάδα και κάτι μερούες αλλα τέλος...Τωρά η διανομή τους....

4. Φλέγον Θέμα Νο. 4. Τα άλλα είναι ακόμα pending in the tray....Αν και δεν είμαι lastminute.com προτιμώ να γίνουν σιγά σιγά...Και πρέπει να τρέξω και για το πνευματικό μου issue, αλλά και αυτό σιγά σιγά τακτοποιείται......No need to stress up for it!!!

5. Φλέγον Θέμα Νο. 5. Τα πράγματα είναι ξεκάθαρα, πιο ξεκάθαρα δεν γίνεται...Το' ξερα πως το ζητούμενο ήταν μια αφορμή! Αυτό που δεν καταλαβαίνω είναι πως γίνεται συνήθως ο παραπονούμενος και/ή αυτός που έχει το δίκαιο ΠΑΝΤΑ στην τελική να φαίνεται πως φταίει...Καλήν Υγεία να έχουμε, να είμαστε καλά και στην τελική ήταν επιλογή σου! Το θέμα είναι πως ο οποιοσδήποτε σε παρόμοια κατάσταση δεν θα έφτανε μέχρι εδώ, ας είναι καλά τα νεύρα και οι αντοχές, μα ως εδώ...λαίει και η Νατάσα!!! Αποδείκτηκε πολλές φορές αυτό...Anyway όμως ΑΥΤΑ ΕΙΝΑΙ!!!



ΑΥΤΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΩΡΑ....ΦΙΟΥΞ ΞΑΛΑΦΡΩΣΑ!!!

Καλή Ακρόαση!!!
Τα λέμε !!!!!!!!!!!!


Σας Ευχαριστώ,
Ο Ρεαλισμός σε όλο του το Μεγαλείο

ΚΑΛΗΜΕΡΑ.....

Σας Ευχαριστώ,
Ο Ρεαλισμός σε όλο του το Μεγαλείο

Κι όταν κουράζεται κλείνει τα μάτια του και να πετάξει μπορεί
σ΄αυτά που αγάπησε σ΄ότι ναυάγησε, και σ΄ότι δεν τον ξεχνάει.....

Εγώ για χρόνια έχω μάθει να μην βλέπω, ένα φάρο κοντινό.....

Καλημέρα σας!
Καλή ακρόαση!

Σας Ευχαριστώ,
Ο Ρεαλισμός σε όλο του το Μεγαλείο

Ππππιιιιιιιι πάνε μέρες...

Αγαπητοί Γεια σας!!

Θα είμαι ειλικρινής!!! Δεν είχα έμπνευση διόλου για να γράψω το παραμικρό!!

Όχι δηλαδή πως το σίριαλ δεν συνεχίζεται, συνεχίζεται και πάει και για Red Carpet!!!! Απλά εγώ πρέπει να καταλάβω πως πρέπει να το γυρίσω και να μην είμαι τόσο σπαστική και να παρατηρώ τα πάντα (έντζε φταίω, εν το ζώδιο μου που σκαλίζει τα πάντα μες το νου και γυρίζουν γυρίζουν γυρίζουν, ΚΑΝΕΙ!)......

Anyway όμως, είπαμε http://www.youtube.com/watch?v=gfP8eS5LuEA .......

Aυτά για σήμερα! ΑΑΑΑΑΑ τελικά όντως χρόνος μηδέν! Ξεκίνησα και συνεργασία με το Tupperware Corp...Όλοι παραξενεύτηκαν είναι η αλήθεια, αλλά αφού αρέσκουν μου!!! Being busy busyyyyyyyyy!!

Σας Ευχαριστώ,

Ο Ρεαλισμός σε όλο του το Μεγαλείο

Όσα μας λείψανε, λείψανα γίνανε, ν'αγιάζουν της ζωής την αφθονία.....
Μην με κλειδώνεις.....

Πάει τόσος καιρός να το ακούσω...Επ' ευκαιρία λοιπόν σας το παραθέτω πιο κάτω...
Καλή Ακρόαση!

........Ήμουνα πάντα αλλού , στο χρόνο του απρόσμενου καιρού  που θες κ δεν αντέχεις. Έλα, μην έρχεσαι, κι ας μη σε δω ποτέ, κι ας είσαι όσα θέλω κι όσα έχεις...Μη με κλειδώνεις...Όσα μας λείψανε,
λείψανα γίνανε, ν'αγιάζουν της ζωής την αφθονία.....Έλα όπως έρχεσαι, προσωρινή αθανασία.......

Σας Ευχαριστώ,
Ο Ρεαλισμός σε όλο του το Μεγαλείο

Μην τα παίρνεις όλα σοβαρά, βάρυνε η ζωή μας με πολλά....

...πράγματά χρηστά που χρόνια κουβαλάμε...Ψάχνεις νόημα να βρεις και όταν το βρεις απορείς, πόσο γρήγορα ξεβάφει και τι μένει τελικά...Άραξε σε ήρεμα νερά, άδειασε απ' το νου τα περιττά κι έτσι νιώσε απλά το χρόνο να κυλάει.....


Βαρέθηκα να ακούω την τελευταί φράση τις τελευτέες ημέρες!!!
Καλημέρα σας φίλοι μου...Πρωινό Κυριακής και εγώ στην διαδικασία ανάρρωσης...

Ένα πίμπιιιιι (άου) από τον Δρ., prescription medicine, κρεβατάκι και ήρεμο μυαλό! Γιατί αλλιώς κούνια που μας κούναγε, θα συνεχίσει να μας κυνηγά η Αγχωτική Γαστρίτιδα...Έτσι είπε ο Γιατρός, τι να πω και εγώ...

Προφανώς έχω βαρυφορτώσει το μυαλουδάκι μου τον τελευταίο καιρό και μπουμμμμ...Στομάχι και νους δεν σηκώνει άλλο τέτοια βάρη...Μάλιστα Γιατρέ, ηρεμία και κρεβάτι (και σκέφτηκα εγώ μέσα σου, Εντάξει βρήκες τον άνθρωπο που θα αποβάλει το άγχος, helloooooo παρθενάκι είναι, δεν αφήνει τίποτα να πέσει κάτω, άρα και σκέψεις, άρα και ανάλυση, άρα και άγχος και άρα.................ααααααααααααααααααααααααααααααα).

Και φυσικά το πιο σημαντικό, ένας φίλος μου λαίει να εφαρμόσω το εξής:

Καλή σας ημέρα...

Σας Ευχαριστώ,
Ο Ρεαλισμός σε όλο του το Μεγαλείο

R.Ι.P - Δημήτρη Μητροπάνο
17/ 04/ 2012
Τόσα δίνω...πόσα θες...

......Εσύ μας αναζητούσες στην Σαλονίκη ξημερώματα τον κοίταξε μουδιασμένο η Ρόζα...Eμείς σε καμαρώναμε όταν έκανες μια στάση εδώ να βγεις στο δρόμο να χορέψεις ένα ζεϊμπέκικο, όλοι μας αναρωτηθήκαμε πως η ανάγκη γίνεται ιστορία και ανατριχιάζαμε με τα λαδάδικα...Eσένα όμως και ο θάνατος σου φαίνεται γιορτή...Αλλά η ζωή παίζει Περίεργο Παιχνίδι, γλύτωσες απ' τον καραμένο καρκίνο και έφυγες από καρδιά..Πάντα Γελαστός, πάντα γελαστός, πάντα γελαστός και Γελασμένος...Γι' αυτό Δώστε μου Φωτιά να του ανάψω ενα κεράκι...Γιατί ΑΛΙΜΟΝΟ μου αν το ξεχάσω...Έφυγε ο τελευταίος......

Διακοπές τέλος, επιστροφή στο γραφείο...Με την πιο δυσάρεστη είδηση να ηχεί στα αυτιά μας από χθες το πρωί στις 08:30π.μ...Έφυγε λένε ο Μεγάλος Δημήτρης Μητροπάνος...

Τι να πει κανείς....

Αντίο Μεγάλε, θα είσαι πάντα στις καρδιές μας...Τα τραγούδια σου θα συνεχίζουν να μας συντροφεύουν οποιαδήποτε στιγμή της ημέρας όπως γινόταν τόσα χρόνια...

Αιωνία σου η μνήμη!!!

Καλό σου ταξίδι!!!!

Η ελπίδα μας χαμένη και η μοίρα μας γραμμένη, στου διαβόλου το κιτάπι να του βγει το μάτι.....

http://www.youtube.com/watch?v=o7o6TZLJTzU&feature=related

http://www.youtube.com/watch?v=-gDOEENdQiI&feature=related

Rest in Peace!!!

Σας Ευχαριστώ,

Ο Ρεαλισμός σε όλο του το Μεγαλείο

 Αγαπάμε το άγνωστο, ερωτευόμαστε το περαστικό και πληγώνουμε το δεδομένο.....

Αυτά ήταν τα λόγια που έγραψε ένας φίλος στην κατάσταση του στο Φατσοβιβλίο...
Καλή ημέρα σε όλους...

Και αναρωτιέμαι για την ορθότητα και ακρίβεια του...Θα αναφερθώ μόνο στο 3ο σημείο το οποίο είναι και το πιο σημαντικό κατ' εμένα...

"Πληγώνουμε το Δεδομένο..."
Αλήθεια τι είναι δεδομένο ή μάλλον τι θεωρούμε δεδομένο? ...Μ' είχες πάντα δεδομένο,
τι άλλο πια να περιμένω, έγραψε ο αγαπημένος Γιώργος Θεοφάνους...

Δεδομένο: Κάτι που θεωρούμε πως αναμφισβήτητα μας ανήκει. Αυτό μπορεί να συνίσταται είτε σε φιλικό είτε σε ερωτικό επίπεδο.

Έίμαι σίγουρη πως την στιγμή αυτή οι περισσότεροι από εσάς θα σκέφτεστε κάποια παρόμοια δική σας κατάσταση. Δεν θα αρνηθώ πως ίσως και εγώ το έχω βιώσει αυτό. Έχουμε δίπλα μας τους ανθρώπους μας, και όμως ορισμένες φορές, έχοντας τους δεδομένο ξεχνούμε πως πρέπει να τους σεβόμαστε και να τους δείχνουμε την αγαπή μας κάθε μέρα. Να ξεκαθαρίσω πως η ρεαλιστική αναφορά που γίνεται στο πόστ αυτό δεν έχει ουδεμία σχέση ή οποιαδήποτε ομοιότητα με πρόσωπα και καταστάσεις.....

Έτσι λοιπόν...Οι αληθινές σχέσεις, και αναφέρομαι μόνο στις φιλικές στο συγκεκριμένο πόστ, θεωρώ  ότι βασίζονται στην ειλικρίνεια, την αλληλοκατανόηση και τον σεβασμό. Όταν έστω και μια από τις συγκεκριμένες αξίες αψηφείται, τότε η σχέση φθείρεται. Δεν πρέπει να ξεχνούμε πως το Δεδομένο είναι εδώ για εμάς (φαντάζομαι χρόνια και χρόνια) για να χαρεί με την επιτυχία μας, για να κλάψει μαζί μας σε δύσκολες καταστάσεις, για να μας κρατήσει το χέρι όπου και όπως το χρειαζόμαστε, για να γνωρίζει το παραμικρό που συμβαίνει στην ζωή μας (από απλό ενδιαφέρον!!!)....Απλά και μόνο να σταθεί εκεί για εμάς...Γιατί η σχέση με το Δεδομένο πρέπει να στηρίζεται στην κατανόηση, την αλληλοκατανόηση και τον Σεβασμό.

Ο Σεβασμός σε μια σχέση κατά την δική μου ταπεινή άποψη είναι η πιο σημαντική αξία. Ίσως κάποιοι από εσάς διαβάζοντας το πόστ να διαφωνείτε έχοντας την άποψη πως η ειλικρίνεια είναι το παν. Δεν διαφωνώ, μόνο να διευκρινίσω πως όλα είναι αλληλένδετα. Διότι πολύ απλά εάν σε μία σχέση, σε μια σχέση με το δικό σου Δεδομένο δεν εφαρμόζεται τίποτα από τα πιο πάνω και απλά προσπερνάς γεγονότα και καταστάσεις, αφήνοντας τα για μια μικρή αναφορά πιο μετά, πάντα κατά την δική μου ρεαλιστική άποψη, σημαίνει πως ΔΕΝ υπάρχει ΚΑΝΕΝΑΣ ΣΕΒΑΣΜΟΣ προς το πρόσωπο του συγκεκριμένου ατόμου και/ή δεδομένου. Έχοντας την άποψη λοιπόν πως είναι αλληλένδετα, όταν και αφού δεν υπάρχει κανένας σεβασμός, οδηγούμαι στο συμπέρασμα πως η σχέση δεν είναι διόλου ειλικρινές, ενώ για ποιά αλληλοκατανόηση να αναφερθώ...

Το ζητούμενο είναι οι σχέσεις τέτοιας φύσεως να μην παραμελούνται για να αποφευχθεί το σύνηθες πλέον φαινόμενο του Δεδομένου.  Το αυτάκι μου έχει ακούσει διάφορα τελευτέως επί τούτου, για διάφορους ανθρώπους, φιλίες και καταστάσεις, που ενώ μετρούσαν χρόνια και χρόνια είχαν αρνητική κατάληξη. Και πραγματικά δεν μπορώ να το εξηγήσω αλλιώς. Στην τελική γιατί στ' αλήθεια συμβαίνει? Αλλάζουν οι άνθρωποι μεγαλώνοντας, οι χαρακτήρες μήπως? Όχι! Ίσως έτσι να ήταν πάντα, απλά ο καθένας βιώνοντας τα δικά του, αλλάζει τον τρόπο που χειρίζεται τις καταστάσεις. Τι γίνεται όμως με τα συναισθήματα? Γιατί αυτά δεν παύουν να υπάρχουν - Δυστυχώς δεν έχουμε  κουμπάκι να κλειδώσουμε και/ή να παγιδεύσουμε τα συναισθήματα μας. Ίσως με την κατάλληλη σωστή διαχείρηση των συναισθημάτων και όχι την πάταξη αυτών, ίσως (και τονίζω το ίσως) υπάρξει και η κατανόηση, η επεξεργασία, η ειλικρίνεια και ο τόσο περιζήτητος πλέον ΣΕΒΑΣΜΟΣ!!!

.....Θα 'ταν καλύτερα θαρρώ να βασιστούμε στον καιρό, που όλα τα σβήνει απαλά κι αγάλι αγάλι, κι αν ξεχαστούν καμιά φορά τα λόγια εκείνα τα βαριά, ίσως αγάπη μου να σμίξουμε και πάλι...Μα τώρα και προς το παρόν ανήκει πια στο παρελθόν...Θα' ταν καλύτερα θαρρώ, να βασιστούμε στον καιρό, που όλα τα σβήνει απαλά κι αγάλι αγάλι.....
Σας Ευχαριστώ,
Ο Ρεαλισμός σε όλο του το Μεγαλείο

ΑΡΩΜΑ.....

Πρωινό Τρίτης...

Ένα από τα αγαπημένα μου καινούρια τραγούδια από την Ελευθερία Αρβανιτάκη...

Τα πρόσωπα που αγάπησες, τα δάκρυα που δάκρυσες, τα γέλια σου που γέλασες...Τώρα δεν έχω τίποτα να σε θυμίζει πια.....
Enjoy!!!

Ποιό μακρινό ταξίδι σε καλεί...Καλή ακρόαση...
Να με θυμάσαι και να μ' αγαπάς όπως εγώ....


Σας Ευχαριστώ,
Ο Ρεαλισμός σε όλο του το Μεγαλείο

Ευτυχία είναι αυτό που περιμένουμε να' ρθει...
Γειά σας φίλοι μου...
Η εβδομάδα των Παθών είναι αυτή που διανύουμε από σήμερα, Μεγάλη Εβδομάδα λοιπόν. Ας ελπίσουμε ότι αυτές οι μέρες, οι μέρες σεμνότητας, σοβαρότητας και ανθρωπιάς θα βοηθήσει κάποιους ανθρώπους να σκεφτούν, να αναλογιστούν τις πράξεις τους, να βοηθήσουν εκείνους που τους έχουν ανάγκη και να είναι δίπλα στους δικούς τους ανθρώπους...

Το σημερινό πόστ αφορά σκέψεις πολλών χρόνων, σκέψεις που τελικά δεν οδήγησαν πουθενά...Και σήμερα, τόσα χρόνια μετά, βλέπω να διαδραματίζεται μπροστά στα μάτια μου (και στα αυτάκια μου) ακριβώς ίδιο σκηνικό...Αλήθεια, τι γίνεται όταν αποφεύγεις να συζητήσεις τα αυτονόητα μόνο και μόνο γιατί φοβάσαι το αποτέλεσμα της συζήτησης? Αλήθεια, γιατί στην τελική πάντα φοβόμαστε για τα χειρότερα? Θα μου πείτε και καλά κάνουμε, "φυλάγουμε τα ρούχα μας να' χουμε τα μισά", κάτι τέτοια δεν λένε? Η πιο σημαντική αξία του ανθρώπου όμως χάνεται...Η ΕΙΛΙΚΡΙΝΕΙΑ...

Ίσως αυτό είναι η τρίτη κατάσταση που έχω μπροστά μου (θα μου πεις πως υπάρχουν και άλλα τόσα βέβαια). Γιατί στην προσπάθεια σου να μην χάσεις κάποιον/κάποιαν, απλά συμβιβάζεσαι με τις υπάρχουσες καταστάσεις? Αφού ζητάς και θέλεις να πας στο επόμενο stage, γιατί τόσος φόβος, τόσοι ενδιασμοί? Γιατί να συμβιβαστείς με 1 κατάσταση που δεν σε ικανοποιεί και να μην είσαι ειλικρινής με το πρόσωπο απέναντι σου? Φυσικά έχοντας επίγνωση του τι γίνεται, να σημειώσω πως ούτε ο μεν ούτε ο δε είναι ειλικρινής. Ενώ ίσως να υπάρχει εκείνο το πράσινο φως (άπειρες συζητήσεις έγιναν περί τούτου του πράσινου φωτός), η κατάσταση στάσιμη. Απλά είναι αδύνατο να συμβιβάζεσαι με καταστάσεις μόνο και μόνο γιατί φοβάσαι πως αν είσαι ειλικρινής θα χάσεις τον άνθρωπο (φιλικό πρόσωπο) που έχεις μπροστά σου είτε γιατί it's not the right timing. There is not right timing σε τέτοιες καταστάσεις!!! - Και το πιο σημαντικό σ' όλο αυτό είναι η ειλικρίνεια...Επειδή είναι χειρότερο να περιμένεις, να πιάνεσαι από αυτές τις μικρές στιγμές που θα σου δώσουν δύναμη, χαρά, είναι χειρότερο να κρύβεσαι πίσω από το δακτυλάκι και να ανυπομονείς για το επόμενο συμβάν που θα σου δώσει 1 χαμόγελο, 1 φράση να πιαστείς και να χαρείς....Γιατί απλά είναι κριμά να μείνεις με την απορία για το τι θα μπορούσε να γίνει αν είχες μιλήσει ξεκάθαρα...Όσο για τις αποστάσεις, ίσως φθείρουν τις σχέσεις ναι...Αλλά άμα θέλεις (και θέλει) όλα μπορούν και να γίνουν. Γιατί απλά ενώ είμαι supporter της ανδρικής - γυναικείας φιλίας και στην δική σας περίπτωση λυπάμαι αλλά αυτή η διαχωριστική γραμμή έχει μείνει πίσω κατα πολύ. Μικρή μου αγαπημένη, η Ειλικρίνεια είναι το παν. Μην μένεις με την απορία, act, speak woman!

Και ενώ απλά περιμένεις την ευτυχία, είναι μπροστά σου, κάνε κάτι...Το πράσινο φωτάκι το' χεις, δεν έχεις να χάσεις κάτι παρ;a μόνο να κερδίσεις...Χειρότερο είναι να ζεις με την αγωνία και την ελπίδα (real fact, true statement!!!)...Μόνο έτσι θα είσαι στ' αλήθεια ευτυχισμένη! Τώρα θα μου πεις...Η ευτυχία είναι γραφτό, η ευτυχία είναι αυτό, που περιμένουμε να 'ρθεί, η ευτυχία είναι αυτό, που περιμένουμε να 'ρθεί...

Κάποτε είπε ο Καλός μας Άνθρωπος, "...Έπρεπε να γεράσω αγόρι μου για να μάθω τι είναι ευτυχία. Τελικά Ευτυχία είναι ένα ζευγάρι χέρια, δύο χέρια. Αυτά που θα σε αγκαλιάσουν, θα σε κρατήσουν, θα σε κοιμήσουν, θα σε περιποιηθούν, θα σου μαγειρέψουν, θα σε χαιδέψουν και στο τέλος θα σου κλείσουν τα μάτια. Τα πολλά χέρια απλά σε κατσιάζουν. Χάσιμο χρόνου. Θα το δεις και εσύ όσο μεγαλώνεις", Θανάσης Βέγγος. Καλά λόγια, από τον Kαλό μας άνθρωπο...

.....Eδώ χάθηκε κάποτε του μύθου η κλωστή.....Μα κάτι ζωντανούς μας κρατά, κι' είναι μόνο ένα βήμα, ένα βήμα πιο πέρα...Άσε 1 φως ανοικτό.....

Σας Ευχαριστώ,
Ο Ρεαλισμός σε όλο του το Μεγαλείο

Δε θα μιλήσω, δε θα λυγίσω
Ό,τι συμβαίνει θα το αντιμετωπίσω......


Επιτέλους Παρασκευή!!! Και έχω τόσα πολλά να κάνω (ως συνήθως!)...

Καλή Ακρόαση και...

ΚΑΛΟ ΣΑΒΒΑΤΟΚΥΡΙΑΚΟ ΦΙΛΟΙ ΜΟΥ

.......
Καίιτι μας έμεινε,μας έμεινε μια λύπη στα ποτήρια
Άς πιούμε απότομα, τα χάδια, τις συγγνώμες, τα χατήρια
Και τι μας έμεινε δυό λόγια τυπικά και χαλασμένα
Ποιός το περίμενε, μια πίκρα και για μένα και για σένα
αυτο μας έμεινε...

Δε θα μιλήσω,δε θα λυγίσω
Πονάει τόσο ό,τι αφήνεις πίσω
Και λέω απόψε να σου ζητήσω
Να μην σκοτώσουμε τον ήχο της σιωπής
Αυτό το αντίο πού σκοπέυεις να μου πείς.......

Σας Ευχαριστώ,

Ο Ρεαλισμός σε όλο του το Μεγαλείο

Diana Vreeland

The only real elegance is in the mind; if you’ve got that, the rest really comes from it...

— Diana Vreeland

Diana Vreeland (Ιούλιος 29, 1903, Παρίσι, Γαλλία– Αύγουστος 22, 1989, Νέα Υόρκη). 

Η Diana Vreeland θεωρείται η σπουδαιότερη συντάκτης και χρονογράφος στον τομέα της Μόδας. Έχει εργαστεί για περιοδικά μόδας, συγκεκριμένα, για το Harper's Bazaar, το Vogue και το Costume Institute of the Metropolitan Museum of Art. Έχει πάρει τον τίτλο της "International Best Dressed List Hall of Fame" το 1965.

  

 Harper's Bazaar 1937-1962

 Η καρριέρα της ξεκίνησε το 1937 ως αρθρογράφος Μόδας στο Harper's Bazaar. Το 1937 η Οικογένεια Vreelands μετακόμισε από το Λονδίνο στην Νέα Υόρκη. Η Carmel Snow, συντάκτης του Harper's Bazaar, εντυπωσιάστηκε  με τις στυλιστικές απόψεις της Vreeland και της ζήτησε να δουλέψει στο Περιοδικό. Η στήλη της ονομαζόταν "Why Don't You?". Η Diana Vreeland θεωρούσε πως δεν υπάρχεi τίποτα πιο σημαντικό από την Μόδα και αναγνωρίστικε ως η Κυρία που παίρνει την Μόδα πολύ στα σοβαρά (She was noted for taking fashion seriously). Αξιοσημείωτο θεωρείται το σχόλιο που έκανε στα 1946, λέγοντας πως το Μαγιό Μπικίνι θεωρείται το πιο σημαντικό αντικείμενο από τότε που η ατομική βόμβα ήταν στο προσκήνιο( "[T]he bikini is the most important thing since the atom bomb").

Στην συνέχεια, η Diana Vreeland πήρε την θέση της Fashion Editor για το περιοδικό. Ο Richard Avedon, συνεργάτης της στο περιοδικό, όταν αυτή άφησε την τελευταία της πνοή είπε "Ήταν και παραμένει ένα πρόσωπο με ισχυρή επίδραση στον τομέα του fashion editor".
Ακόμη και όταν το 1960, όταν εκλέγηκε πρόεδρος των ΗΠΑ ο Τζων Κέννεντυ, η Diana έδινε στυλιστικές συμβουλές στην πρώτη Κυρία, Jacqueline Kennedy (Τζάκκη Κκένεντυ), ενώ την είχε φέρει σε επαφή και με τον Σχεδιαστή Μόδας Oleg Cassini.

Vogue 1963-1971 και το Μetropolitan Museum of Art

Σύμφωνα με διάφορες πηγές, το 1963 ξεκίνησε η συνεργασία της με το Vogue. Διετέλεσε η κύρια συντάκτης μέχρι και το 1971. Το 1984, η Vreeland εξήγησε πως έβλεπε τα διάφορα Περιοδικά Μόδας;

"What these magazines gave was a point of view. Most people haven't got a point of view; they need to have it given to them-and what's more, they expect it from you. [...][I]t must have been 1966 or '67. I published this big fashion slogan: This is the year of do it yourself. [...][E]very store in the country telephoned to say, 'Look, you have to tell people. No one wants to do it themselves-they want direction and to follow a leader!'"

Μετά την απόλυση της από το Vogue, διετέλεσε Σύμβουλος στο Costume Institute of the Metropolitan Museum of Art της Νέας Υόρκης το 1971. Μέχρι το 1984, είχε διοργανώσει 12 Εκθέσεις. Ο Καλλιτέχνης Greer Lankton δημιούργησε ένα life size portrait doll της Vreeland και το οποίο εκτίθεται στο Μουσείο.

Τελευταία Χρόνια

Το 1984, η Vreeland έγραψε την Αυτοβιογραφία της, D.V. Πέθανε σε ηλικία 86 χρόνων το 1989.

 Τώρα θα αναρωτιέσται γιατί η πιο πάνω αναφορά σήμερα. Λοιπόν, να σας πω φίλοι μου ότι έχω και εγώ το κολληματάκι μου με την Μόδα. Και δεν εννοώ μόνο την αγορά των Υλικών Αγαθών, αλλά αυτό που με ενδιαφέρει είναι ο συνδυασμός  που πρέπει να γίνεται στην Μόδα. Το χειρότερο μου είναι το κλασσικό Fashion Crime! Είναι να έχεις το ΣΤΥΛ ρε παιδί μου και να κόβει το ματτάκι σου!!!  Αυτά προς το παρόν...Ίσως στο μέλλον να ξεκινήσω να γράφω και μια στήλη σχετικά με την Μόδα (πάντα μετριόφρων, αλλά αφού περνά μου ρε εσύ, το' χω πως το λένε...!)

Και η συμβουλή της Ημέρας:

Η Κομψότητα είναι έμφυτη. Δεν έχει να κάνει με το πόσο καλοντυμένος είσαι. Η κομψότητα είναι δικαίωμα επιλογής και προτίμησης"... "Elegance is innate. It has nothing to do with being well dressed. Elegance is refusal..." -


Σας Ευχαριστώ,
Ο Ρεαλισμός σε Όλο του το Μεγαλείο

AHK AHK και πάλι ΑΗΚ

Καλημερούδια αγαπητοί μου. Βρισκόμαστε κιόλας στα μέσα της εβδομάδας, Τετάρτη σήμερα...και μέρα χωρίς ρεύμα!

Ξυπνώ που λέτε το πρωί, ανάβω το table lamp για να ετοιμαστώ για την δουλειά, μάταια όμως...Τι στο καλό, απόρησα.  Η 1η μου σκέψη φυσικά ήταν, "Αμάναμου, πως θα περάσω τα μαλλιά μου με το πιστολάκι για να πάω δουλειά?". Εε είναι και αυτό ένα issue (αα ρε προβλήματα που έχει ο κόσμος θα μου πεις)!... Ανάβουμε τον κεντρικό διακόπτη, τίποτα. Κάπου εκεί ακούμε από το Κανάλι 6 (στο τηλέφωνο) ότι υπάρχει Παγκύπρια Διακοπή Ρεύματος λόγω βλάβης που προκλήθηκε στην Δεκέλεια. Αυτά είναι...Αναμένουμε λοιπόν...

Επιστροφή στα δικά μας λοιπόν και κάποιες σκέψεις...Ρε πως περνά ο καιρός...Πότε ήταν Χριστούγεννα (με τις ανατροπές και τα ωραία του!) πότε ήρθε το Πάσχα...Η επόμενη εβδομάδα είναι η Μεγάλη Εβδομάδα...Τουλάχιστον το θετικό είναι η άδεια της Μεγάλης Παρασκευής!

Ενώ γράφω, το μυαλό μου σκέφτεται και σκέφτεται...όντως πως περνά ο καιρός...Πότε ήταν που σπούδαζες, πότε έκανες έτσι, πότε πήγες εκεί...Είναι κιόλας ενάμιση χρόνος τώρα που έχω μείνει μόνιμα Κύπρο...Πότε ήταν που διάβαζα εντατικά για το πανεπιστήμιο, πότε ήταν που πακκέτταρα τα personal belongings μου για την περιβόητη επιστροφή στο Νησί. Κι όμως τόσες πολλές αλλαγές, τόσες πολλές ανατροπές. Καινούρια ζωή, living and routine...

Και κάπου εδώ το nescafe ετέλειωσε, άρα και το internet surfing και το bloggggiinnnggg................

Καλά να είμαστε, την υγειά μας να έχουμε και ίσως τελικά όλα γίνονται για κάποιο λόγο! Το μόνο σίγουρο είναι πως η ΖΩΗ παίζει πολλά παιχνίδια...και “Γιατί το πλήθος είναι, εκτός των άλλων, ένα κινούμενο μυστικό”...και επειδή "Η ζωή φέρνει τόσες ανατροπές, που ακόμα και οι πιο αθώες επιθυμίες σου μπορεί να σου φανούν έγκλημα”, γράφει στην "Τυφλή Ακτή" ο Κάρλος Μαρία Ντομίνγκες...

Και αφού η Ευρυδίκη είναι 1 από τις αγαπημένες μου ερμηνεύτριες, απολαύστε την http://www.youtube.com/watch?v=6jESgCQmA9A&feature=related !!!

Κάποιες σκέψεις...
http://www.youtube.com/watch?v=euI7asr9SgY&feature=related "...Σαν παλιές μουσικές...για ζωή να μιλάς και 'γω να σωπαίνω'..."

Σας Ευχαριστώ,
Ο Ρεαλισμός σε όλο του το Μεγαλείο

Παλιά φωτογραφία.....

Στην άδεια παραλία...Σιωπή.....
Φωτογραφίες από το παρελθόν, στιγμές παγωμένες στο χρόνο...
Μας θυμίζουν όσα ζήσαμε, όσα ήμασταν, όσα δεν μπορούμε να έχουμε πια...

http://www.youtube.com/watch?v=fDH3sN0saN8&feature=related

Πρέπει να επιλέγεις τι παίρνεις μαζί σου, ό,τι σε κάνει ευτυχισμένο (η).

Ίσως τελικά έτσι είναι...

Οι άνθρωποι πάντα μπορούν να αλλάξουν προς το καλύτερο, αλλά κανείς δεν προσπαθεί να βελτιώσει τον εαυτό του. Όλοι νομίζουν ότι ο διπλανός τους έχει το πρόβλημα και προτιμούν να βελτιώσουν αυτόν.  Αλλά ακόμα κι αν θελήσεις να αλλάξεις, πόσο εύκολο είναι να πας κόντρα στη δύναμη της συνήθειας;

Οι καυγάδες δεν είναι αποτέλεσμα κάποιου προβλήματος, είναι ο τρόπος που έχετε βρει για να επικοινωνείτε. Οι καυγάδες είναι η βαλβίδα που απελευθερώνει την ένταση! Αυτό που ψάχνουμε, είναι τι την δημιουργεί. Εσύ (Ράνια) δεν εμπιστεύεσαι την Λίλα, και εσύ (Λίλα) δεν εμπιστεύεσαι την Ράνια έτσι όπως είναι. Εσύ (Λίλα) δεν αποδέχεσαι την Ράνια ότι δεν μπορεί να εξωτερικεύσει τα συναισθήματα της. Άν ήσασταν 2 μηχανές, εσύ παράγεις 200 γραμμάρια αγάπης, και εσύ παράγεις 60 γραμμάρια αγάπης. Όσο και να προσπαθήσει ποτέ δεν θα μπορεί να γίνει τόσο καλή φίλη όσο εσύ, ενώ μέχρι να αποδεχτείς ότι πάντοτε θα την αγαπάς περισσότερο, δεν θα μπορέσεις να είσαι ευτυχισμένη μαζί της.


Dedicated
http://www.youtube.com/watch?feature=endscreen&v=x2Ng69sWCnk&NR=1

Μπορούμε πραγματικά να αλλάξουμε? Και να τα βάλουμε με την δύναμη της συνήθειας? Υπάρχουν και μερικοί που δεν θέλουν να αλλάξουν γιατί βρήκαν την συνήθεια που τους κάνει ευτυχισμένους....ΑΛΛΑ ΑΝ ΤΟ ΑΠΟΦΑΣΙΣΟΥΜΕ ΘΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΤΟ ΚΑΝΟΥΜΕ ΓΙΑ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΜΑΣ! Γιατί ο άνθρωπος που ψάχνουμε όλοι μας, είναι εκείνος που θα μας αγαπήσει όπως είμαστε...

Καμιά φορά η πόρτα της ντουλάπας ανοίγει από μόνη της...και τότε...όλα όσα τόσο καιρό κρύβαμε από τον εαυτό μας πέφτουν όλα μαζί πάνω μας...και αναγκαζόμαστε να τα δούμε...
http://www.youtube.com/watch?NR=1&feature=endscreen&v=D9Ur2fFR8zQ
Σας Ευχαριστώ,
Ο Ρεαλισμός σε όλο του το Μεγαλείο

Μπουυυυμμμ και κάτω!

ΤΕΛΟΣ, ΘΑ ΤΗΣ ΔΩΚΩ ΤΟΝ ΠΠΠΟΟΟΥΥΝΙΟ

Καλημέρα σας friends...

Δηλαδή έρχεσαι εδώ να βγάλεις το ψωμί σου και σου ταράζουν το νευρικό σύστημα (που να λέμε και την αλήθεια τελευταία δεν είναι και στα καλύτερα του). Υπάρχει που λέτε μια ********, Ρουμανικής καταγωγής. Δεν υπάρχει αυτό που ζω, δεν υπάρχει...

Ευγένια --> 0
Συμπεριφορά --> 0
Τρόπους --> 0
Ντύσιμο (και το πιο σημαντικό) --> 0

1. Το τσάι ρουφά το.
2. Τρώει μανταρίνια, αφήνει τα στο γραφείο, χτιτζιόν το γραφείο. Αφού ΒΡΩΜΟΥΝ!!!!
3. Τρώει απαίσια φαγητά - ΑΠΑΡΑΔΕΚΤΟ ΝΑ ΤΡΩΕΙΣ ΑΠΟ ΤΙΣ 9 ΤΟ ΠΡΩΙ (που το δικό μου το ματούι ακόμα να ανοίξει) ΣΤΟ ΤΤΑΠΠΕΡΟΥΙ ΣΟΥ ΠΑΝΤΖΑΡΚΑ, ΣΚΟΡΔΟΥΣ ΑΝΑΚΑΤΕΜΕΝΑ ΜΕ ΜΑΓΙΟΝΕΖΑ και ΔΙΠΛΑ ΠΑΤΑΤΑ ΒΡΑΣΤΗ ΚΟΜΜΕΝΗ DECOR ΣΤΟ ΠΙΑΤΟ. Και εγώ δίπλα να τρωω τα cornflakes μου με το γαλούι μου...ΕΛΕΟΣ!
4. ΕΙΝΑΙ ΑΠΑΙΣΙΑ, ΑΠΑΙΣΙΑ, ΑΠΑΙΣΙΑ.
5. Έτσι σοβαρά είναι πελλή με κκκκοτσιάνη!
6. Έχω και εγώ δουλειά κυρία μου, δεν μπορώ να σε εξυπηρετώ μόλις το ζητήσεις. Να περιμένεις!!!!

ΕΤΣΙ ΣΟΒΑΡΑ ΕΙΝΑΙ ΠΕΛΛΗ ΜΕ ΒΟΥΛΛΑΑΑΑΑ!!!! ΠΕΛΛΗ ΤΟΥ ΨΥΧΙΑΤΡΕΙΟΥ ΟΜΩΣ!!!

ΘΕΛΩ ΤΟΝ ΠΑΠΑ ΜΟΥ!!!!

Σας Ευχαριστώ,
Ο Ρεαλισμός σε όλο του το Μεγαλείο

Κάνει στην άκρη ο καιρός να σε χωρέσει, μια αυταπάτη οι επιλογές...

Καλό απόγευμα φίλοι μου..
Μας τα χαλάει ο καιρός και πάλι...

Αλλάζει ο καιρός,  αλλάζουν και οι επιλογές των τραγουδιών μου...Γιατί εγώ μιλώ με τα τραγούδια μου...

Το τραγούδι αυτό όταν το άκουσα για πρώτη φορά στο ράδιο απλά έμεινα...Είναι τόσο απλό μα τόσο όμορφο... Η μουσική του σε ταξιδεύει, σε ηρεμεί τόσο πολύ...Ένα μεγάλο μπράβο στους Ερμηνευτές του, στον ανεπανάληπτο Δημήτρη Μητροπάνο και Βασίλη Παπακωνσταντίνου.

Σαν Ναυαγός

Θα σου γλιστρήσει από τα χέρια άλλη μια μέρα
θα τις μετράς και θα` ναι οι μισές
θα βλέπεις θάλασσα και θα` σαι σε μια ξέρα
μόνο τα κύματα θ` ακούς και τις φωνές.

Κάνει στην άκρη ο καιρός να σε χωρέσει

μια αυταπάτη οι επιλογές
Έχεις αφήσει το ταξίδι σου στη μέση
για το χατίρι σου αλλάζουν οι εποχές.

Κρύβεις ακόμα μια φορά το πρόσωπό σου
μακάρι να` τανε τα πάντα αλλιώς
Μακάρι να` ταν να περνούσε το δικό σου
νιώθεις χαμένος, αλλά είσαι ζωντανός.

Σαν ναυαγός που ονειρεύεται καράβια
κρατώντας τη φωτιά του ζωντανή
ψάχνεις ακόμα στον ορίζοντα σημάδια
που θα σε φέρουν πάλι πίσω στη ζωή.

Χάνεις αυτό που σου` χει τύχει για να ζήσεις
είναι το σήμερα αίμα ζεστό
ένα τσιγάρο σου` χει μείνει να καπνίσεις
δεν έχει αλλού, δεν έχει αλλιώς, μόνο εδώ.....

Απολαύστε το φίλοι μου.....
http://www.youtube.com/watch?v=5myNA-E0hz0 

Σας ευχαριστώ,
Ο Ρεαλισμός σε όλο του το Μεγαλείο

ΚΑΛΗΜΕΡΑ ΚΑΙ ΚΑΛΗ ΕΒΔΟΜΑΔΑ

Καλή σας ημέρα φίλοι μου και Καλή Εβδομάδα να έχουμε!

1. Απόλυτη ντροπή στους οπαδούς του ΑΠΟΕΛ που πήγαν να κάψουν ζωντανούς 2 φίλαθλους της Ομόνοιας μέσα στο αυτοκίνητο τους! Τραγικό το γεγονός παρεμπόδισης τους να βγουν από το αυτοκίνητο τους το οποίο και τυλίχτηκε στις φλόγες!

2. Με την λήξη της αγωνιστικής περιόδου για το 2011-2012 συγχαρητήρια στην ΑΕΛ. Έχουν μείνει 4 παιχνίδια, το μόνο που μένει να ευχηθούμε είναι Καλή Συνέχεια και...Αφού πάτε που πάτε στην πηγή και πάλι, πιείτε επιτέλους το νεράκι!!! Άμα πια!!!

Λοιπόν, ΚΑΛΗ ΕΒΔΟΜΑΔΑ!

Σας Ευχαριστώ,
Ο Ρεαλισμός σε όλο του το Μεγαλείο

Το Μεγάλο Ρολόι

Good morning people...
Ελπίζω να είστε όλοι καλά και να περνάτε όμορφα...

Πέμπτη σήμερα, αύριο Παρασκευή και επιτέλους weekend!

Απλά είναι κάτι στιγμές σαν και αυτές που θέλω να κλείσω τα μάτια και να βρεθώ στο αγαπημένο μου μέρος, στον αγαπημένο μου προορισμό...

Κάτω απ' το Μεγάλο Ρολόι, να πίνω την καφεδιά μου...Ωχ...

Πόσο μου έχει λείψει...Η ανεμελιά, η περιπέτεια, τα γέλια, τα ψώνια, οι καφέδες (στο brown *Bucks!!)...
H 2η μου οικογένεια εκεί, τα παιδιά - αυτά που έκαναν τα πρώτα τους βήματα, αυτά που ήταν μόλις ενός και μιλούσαν τ' αγγλικά...Τι όμορφες και ανεπανάληπτες στιγμές...Οι στιγμές έξω, οι γνωριμίες με τους φίλους Κύπριους του Λονδίνου....

Δεν ζητάω πολλά, 2-3 μέρες...Να επαναφορτίσω τις μπαταρίες και μετά ας επιστρέψω πίσω! Τελικά νομίζω θέλω διακοπές!!!

Κάποιες σκέψεις αδυναμίας...Σκέψεις της στιγμής...

http://www.youtube.com/watch?v=X1Xr8PRRk2s&feature=related

Σας Ευχαριστώ,
Ο Ρεαλισμός σε όλο του το Μεγαλείο

Κάπου χαθήκαμε κι οι δυο

"Κάπου χαθήκαμε κι οι δυο, μέσα σε λάθη μας σωρό και ξαφνικά νιώθουμε ξένοι...Τίποτα δεν τέλειωσε ακόμα θα μου πεις, θα το παλέψουμε ως το τέλος θα το δεις, πάντα η ελπίδα που πεθαίνει τελευταία, δεν θ' αφήσει να χαθώ και να χαθείς..."

Γεια σας φίλοι μου...Τι όμορφοι στίχοι από τον υπέροχο Αντώνη Βαρδή...

Μείναμε μόνοι δυστυχώς
σε μια ζωή που συνεχώς
σε λάθος δρόμο μας πηγαίνει

Κάπου χαθήκαμε κι οι δυο
μέσα σε λάθη μας σωρό
και ξαφνικά νιώθουμε ξένοι

Ένα ημίχρονο ζωής
που χαραμίσαμε εμείς
χωρίς καμιά δικαιολογία

Τέλειωσε μες στην ερημιά
γεύση δεν άφησε καμιά
σαν μια λευκή ισοπαλία

Τίποτα δεν τέλειωσε ακόμα θα μου πεις
θα το παλέψουμε ως το τέλος θα το δεις
πάντα η ελπίδα που πεθαίνει τελευταία
δεν θ' αφήσει να χαθώ και να χαθείς

Τα όνειρά μας
τα όνειρά μας τα 'χουμε με αίμα πληγωμένα
και δεν τα πουλάμε σε κανέναν
μου 'λεγες θυμάμαι μια βραδιά

Τα όνειρά μας
άδικα γκρεμίσαμε σου λέω
μην κοιτάς που έπαψα να κλαίω
κλαίει από μέσα μου η καρδιά
Δίχως αιτία κι αφορμή
πήραμε λάθος τη ζωή
και τελικά μείναμε μόνοι

Τίποτα δεν τέλειωσε ακόμα θα μου πεις
θα το παλέψουμε ως το τέλος θα το δεις
πάντα η ελπίδα που πεθαίνει τελευταία
δεν θ' αφήσει να χαθώ και να χαθείς

Τα όνειρά μας
τα όνειρά μας τα 'χουμε με αίμα πληγωμένα
και δεν τα πουλάμε σε κανέναν
μου 'λεγες θυμάμαι μια βραδιά

Τα όνειρά μας
άδικα γκρεμίσαμε σου λέω
μην κοιτάς που έπαψα να κλαίω
κλαίει από μέσα μου η καρδιά....

Τι καλά θα ήταν να ίσχυαν και στην δική μας περίπτωση...Λίγη θέληση μόνο θα χρειαζόταν...Απλά βλέπω πως δεν υπάρχει θέληση, ο καθένας καταλάβει ότι θέλει...Τι να υποθέσω τελικά? Πως αυτή ήταν ίσως η ευκαιρία που έψαχνες? Πραγματικά λυπάμαι...

Ξέρεις και να θέλω να επικοινωνήσω, τελικά αξίζει τον κόπο μετά από τέτοιες αντιδράσεις? Για τι? Για το τίποτα! Είναι η κουβέντα που λέμε, βρίσκω απ' την πέτρα αφορμή! Το να επαναλαμβάνεις και να λες πως τα πράγματα έχουν πάρει μια συγκεκριμένη πορεία είναι πανεύκολο, έκανες κάτι όμως για να το αλλάξεις? Θέλεις να το αλλάξεις? Το σημαντικό αυτό είναι!!! Πραγματικά και δυστυχώς δεν έχω τι άλλο να πω. Δεν θα δικαιολογηθώ για τίποτα, δεν το νιώθω εξάλλου και δεν υπάρχει λόγος (αν είχα άδικο φυσικα θα το έκανα).

...Το να λες ότι κάνει κρύο είναι πολύ απλό...Το θέμα είναι να έχεις την καλή θέληση να προσπαθήσεις να ζεσταθείς! Προφανώς όμως, ο καθένας καταλάβει ότι θέλει και βολεύει.....

Κάποιες σκέψεις...

Σας Ευχαριστώ,
Ο Ρεαλισμός σε όλο του το Μεγαλείο

Ο θεός να μας φυλάει από μάτι που κοιτάει πονηρά...

Φίλοι μου...Πρωινό Τρίτης και έχω εμπνεύσεις, πολλές εμπνεύσεις!!!

Για αρχή θα αναφερθώ σε κάτι που μου είχαν πει κάποτε...Μου το' χε πει 1 άνθρωπος που είναι για μένα πλέον της Οικογενείας...Κοριτσάκι μου πρόσεχε, εσύ μπορείς να έχεις τον δικό σου χαρακτήρα και να μην σε νοιάζει τι κάνει ο ένας και ο άλλος, όμως ο κόσμος εκεί έξω δεν είναι το ίδιο...

Κι όλο το σκέφτομαι, το ξανασκέφτομαι...Συμβαίνουν τόσα πολλά γύρω μου που πραγματικά δεν ξέρω τι να σκεφτώ...Έχω τόσα που με απασχολούν και άλλα τόσα που μοιράζονται οι δικοί μου άνθρωποι μαζί μου που πραγματικά τούτος ο εγκέφαλος δεν χωρεί τίποτε άλλο (θα μου πείτε τώρα ε και χέι αλλά τι να κάμουμε είναι αλήθεια!!).

Η έμπνευση της ημέρας είναι η ανάλυση της λέξης ΚΡΙΤΙΚΗ! Υπάρχουν διαφόρων μορφών κριτικές, υπάρχει η Θετική κριτική (επιδοκιμασία, επιβράβευση), η Αρνητική κριτική (αποδοκιμασία), η Κριτική προς τους άλλους, η Αυτοκριτική, η Κριτική στην καθημερινή ζωή, η Κριτική στο χώρο της τέχνης, η Κριτική στο χώρο της επιστήμης και η Κριτική στο χώρο της πολιτικής. Τι είναι όμως η κριτική? Κριτική έιναι η σύνθετη διανοητική λειτουργία και ικανότητα του ανθρώπου να εξετάζει σε βάθος την ουσία των πραγμάτων , να ελέγχει πρόσωπα , γεγονότα και καταστάσεις. Είναι απόλυτα κατανοητό πως αυτό έγκειται στην ανθρώπινη φύση δηλαδή.

Παρ' όλ' αυτά, στην Κυπριακή πραγματικότητα και ανθρώπινη φύση αυτό έχει καταντήσει αηδία (no offence to none)! Και γιατί εμείς εδώ τα ξέρουμε όλα, δεν υπάρχει καλύτερος από εμάς ενώ η κριτική για τους γύρω μας και/ή προς τους άλλους είναι το φόρτε μας! Δηλαδή ούτε να σκεφτείς να επιβραβεύσεις κάποιον (και δεν είμαι αυστηρή ούτε αδικώ κανέναν αλλά έτσι είναι - υπάρχουν ίσως και εξαιρέσεις που όμως είναι μετρημένες στα μακριά μου δάκτυλα!!), σίγουρα είναι πιο εύκολο και entertained να κριτικάρεις τους άλλους...Παρατηρείται λοιπόν τις περισσότερες φορές τάση/άσκηση κριτικής, α. κακοπροαίρετης κριτικής, που παίρνει τη μορφή της αποδοκιμασίας, της μόνιμης επίκρισης και του χλευασμού, ενώ σπάνια είναι επιδοκιμασία, β. αδυναμία άσκησης αντικειμενικής κριτικής ενώ το πιο σημαντικό και γ. αδιαφορία άσκησης αυτοκριτικής. Και οδηγούμαστε σε αυτά τα χάλια...

Αν σας έλεγα ότι εγώ δεν είμαι έτσι θα λέγατε ναι καλά...Να σας παραπέμψω λοιπόν στην παρ. 1η...Και συνεχίζοντας να σημειώσω ότι το δικό μου στοιχείο είναι η αυτοκριτική (σε συνδυασμό με την καχυποψία). Και όχι δεν είμαι σαν αυτούς που τώρα σχολιάζω ρεαλιστικά but it's a fact! Έχοντας λοιπόν πλήρη επίγνωση του τι γίνεται, άνθρωπος ο οποίος καλλιεργέι την αυτοκριτική, αφυπνίζει τη συνείδηση και έχει επίγνωση των αρνητικών του στοιχείων , με αποτέλεσμα αφενός να εισέρχεται σε μια διαδικασία αυτοβελτίωσης και αφετέρου να κατακτά τον αυτοέλεγχο και την αυτοπειθαρχία, επομένως και την εσωτερική του ελευθερία, οδηγώντας τον στην ολοκλήρωση της προσωπικότητας του.

Τι όμως προκαλεί το φαινόμενο αυτό? Ποιά είναι τα αίτια που οδηγούν στην πικρόχολη κριτική? Μετά από έρευνα στο διαδίκτυο, παραθέτω τα πιο σημαντικά και σύνηθες  για μένα αίτια προς τάση κριτικής:
ΑΙΤΙΑ
1. Ελλιπής παιδεία ή παιδεία που διαμορφώνει άτομα μόνο για τις παραγωγικές διαδικασίες παρέχοντας ξεπερασμένες και εξειδικευμένες γνώσεις και εθίζει στην αποστήθιση και αδιαφορεί και για την ηθική θωράκιση των ατόμων και για την καλλιέργεια της κριτικής τους σκέψης.
2. Συμπλέγματα ανωτερότητας ή κατωτερότητας που στερούν την αμεροληψία και την αντικειμενικότητα.

3. Φθόνος, ζήλια και μικρόψυχα πάθη, που προκαλούν «τύφλωση» και επικεντρώνουν το ενδιαφέρον μόνο στα αρνητικά στοιχεία και αποσιωπώνται έτσι τα θετικά.

4. Η πραγματική αξία του κρινόμενου, που οδηγεί στα δύο παραπάνω αίτια.

5. Προσωπικά συμφέροντα, τα οποία σε συνδυασμό με το γενικότερο κλίμα συμφεροντολογίας, ιδιοτέλειας και ωφελιμισμού, παράγουν τέτοιου είδους συμπεριφορές, με πρόδηλους σκοπούς και προοπτικές.

6. Έλλειψη ανωτερότητας, θάρρους, ηθικού και ψυχικού σθένους, με παράλληλη κυριαρχία του εγωισμού, που δεν επιτρέπουν στο άτομο να ασκήσει αυτοκριτική.

Κλείνοντας απλά θέλω να εκφράσω την λύπη μου για αυτό που συμβαίνει...Σίγουρα δεν θα αλλάξουμε τον κόσμο και κανένα. Ακόμα αντηχεί στα αυτία μου η Αλεξίου, ο Θεός να μας φυλάει από μάτι που κοιτάει πονηρά...Διότι κακά τα ψέματα θέλοντας και μη επηρεάζεσαι (ειδικά αν πέρνεις τοις μετρητοίς τι σου λένε), κακώς βέβαια. Και απλά προβληματίζομαι, τόση παιδεία, τόσοι απόφοιτοι πανεπιστημίων, τόσοι άνθρωποι επιτυχημένοι...Τελικά το μόνο που μένει είναι το χαρτί και τίποτα άλλο...Αν δεν ξέρεις πως να συμπεριφερθείς, αν δεν αντιλαμβάνεσαι γύρω σου τι συμβαίνει (και να είσαι ρεαλιστής όσο κι αν δεν αρέσει) και το μόνο που εφαρμόζεις είναι η τάση κριτικής, λυπάμαι που το λέω αλλά έχεις χάσει το παιχνίδι! Και συνεχίζει η Αλεξίου, Πάντα γι' άλλα μιλάμε, Πάντα γι' Άλλους Μιλάμε...

http://www.youtube.com/watch?v=xGb0vTfbKR4

Βάλτο στα πόδια- πονάει πολύ, σε φτύνω, σε φιλώ- δεν σε πάω μα σ' αγαπώ...
Παράνοια- διάνοια- επιφάνεια, δάκρυα, καυτά μου δάκρυα...Μεγαλώνω θα πεί να 'ρχεται η ανατροπή...Οι καιροί να στη φέρνουν...

Ούφφφφφ, ησύχασα τώρα!

Σας Ευχαριστώ,
Ο Ρεαλισμός σε όλο του το Μεγαλείο

Imagine a world without me - say you're falling apart
Let's pretend you've missed me for a while...

Καλημέρα σας...
Παραθέτω 1 τραγουδάκι που δεν σταμάτησα να ακούω από χθες το βράδυ...
Γιατί απλά συνηθίζω να μιλάω με τα τραγούδια μου...


http://www.youtube.com/watch?v=H2fUyF6ZpJM&feature=relmfu

Σας Ευχαριστώ,
Ο Ρεαλισμός σε όλο του το Μεγαλείο

Και περιμένεις τόσες μέρες αυτή την απάντηση...

Μόλις δέχθηκα αυτό το τηλεφώνημα που εδώ και 2 βδομάδες περίμενα...Η συνέντευξη είχε πάει πολύ καλα...Μου το' χαν πει και αυτοί..μα και εγώ, όντας ειλικρινής με τον εαυτό μου, το είχα νιώσει...

Σε 2 βδομάδες θα έχεις feedback από εμάς...είτε θετικό είτε αρνητικό θα επικοινωνήσουμε μαζί σου...

Ήθελα τόσο πολύ...Ήταν συνέχεια στο μυαλό και την σκέψη μου...Ό,τι κι αν έκανα, όπου κι αν ήμουν το μόνο που σκεφτόμουν ήταν εκείνο το απόγευμα Τετάρτης...και περίμενα περίμενα...

Την ήθελα αυτή την θέση τόσο πολύ...Τι να πω, πως όλα γίνονται για κάποιο σκοπό? Ε όχι εδώ δεν θα το πω! Επειδή πολύ απλά εδώ είναι όλα θέμα είτε PQE+ είτε γνωριμιών!!!

Ξέρεις κορίτσι μου τα πήγες πολύ καλά στην συνέντευξη (ήταν και η πρώτη συνέντευξη στα Ελληνικά!) το νιώσαμε και εμείς...Παρόλ' αυτά τελευταία στιγμή προτιμήσαμε να πάρουμε για την θέση κάποιον που είχε λίγη εμπειρία στον τομέα περισσότερη από εσένα...

Και κάπου εδώ η ψυχολογία πήρε και πάλι τον κατήφορο...Ήταν πολύ σημαντική ευκαιρία για μένα (αν μου δινόταν φυσικά!!), δεν μιλάμε για οποιαδήποτε εταιρία, για οποιοδήποτε γραφείο...Περιμένεις πως και πως να ανοικτούν τέτοιες θέσεις...

Δυστυχώς...πραγματικά δυστυχώς...Πίστευα πως ίσως...ίσως θα μου δινόταν η ευκαιρία...Ξέρετε, είχα μια κρυφή ελπίδα...

Ήθελα τόσο πολύ...
Δυστυχώς...
Μονάχη να μείνω, να κλαίω, να σβήνω... http://www.youtube.com/watch?v=50U4Pr2x8vI&feature=related

Ευχαριστώ,
Ο Ρεαλισμός σε όλο του το Μεγάλειο

Το μέτρημα...
"Άνθρωποι μόνοι που άφησαν σκόνη φιλίες και αγάπες που πήραν οι δρόμοι, κλεμμένοι, κρυμμένοι κρυφά δανεισμένοι τυχαίοι, γενναίοι, δειλοί, φοβισμένοι δικοί μου και ξένοι, γλυκείς και θλιμμένοι σε σχέσεις σε σπίτια καλά κλειδωμένοι χαρούμενοι άσχετοι συνεπιβάτες καλλιτέχνες παιδιά με γραβάτες
εχθροί μου και φίλοι, μικροί και μεγάλοι που δίνουν με μέτρο, που κάνουν σπατάλη αγάπες που έμοιαζαν που έχουν αξία και άλλες που ξέμειναν στην χειραψία φτωχοί που σερβίρουν τα έτοιμα, η λογική και όσοι ζουν με το αίσθημα, η λογική και όσοι ζουν με το αίσθημα και όσοι ζουν με το αίσθημα, φοβάμαι πως χάνω το μέτρημα..."

Ξέρετε φίλοι μου, σήμερα έπρεπε να δώσω την παρουσία μου σ' ένα γεγονός (ήθελα και έπρεπε φυσικά)...Εκεί είδα παλιούς φίλους...

Μνήμες έρχονται και φεύγουν...τα συναισθήματα ανάμεικτα...σκέφτομαι (τα παρθενάκια σκαλίζουν το παραμικρό στο μυαλουδάκι τους)...τι ωραία που ήταν τότε...θυμάμαι τότε που ήμασταν παιδιά...αυθόρμητα γέλια, τρέλλες, εκδρομές, πρώτες εξομολογήσεις, πρώτες αγάπες, πρώτες συμβουλές...τι ωραία που περάσαμε...Σήμερα, μετά από 2 ολόκληρα χρόνια, συναντηθήκαμε (έστω και με τον τρόπο αυτό) στο ίδιο δωμάτιο...Ό,τι και αν έχει συμβεί, ό,τι και αν έχει διαδραματιστεί, πραγματικά δεν με νοιάζει...Είναι στιγμές που ενοχλείσαι...Αλλά αυτή καλώς ή κακώς είναι η φύση του ανθρώπου, χαρακτήρες διαφόρων τύπων που κανείς ποτέ δεν ξέρει πως θα εξελιχθεί...Ίσως απλά πρέπει να γίνει αυτό το κάτι για να ξεδιπλώσουν την μασκούλα τους...

Κι άν άλλαξαν οι φίλοι μας λιγάκι, αλλάξαμε και εμείς με την σειρά μας...Έχουμε ζήσει τόσα πολλά μαζί, στιγμές τόσο έντονες...Καφέδες, ψώνια, διαβάσματα, ανησυχίες, μεθύσια...

Ήταν ένα κρύο απόγευμα Δευτέρας...Βρέχει, στη φτωχογειτονιά...Είσαι μικρός και δεν χωράς τον αναστε- τον αναστεναγμό μου, τραγουδούσαμε κάποτε και γελούσαμε...

Καλή Δύναμη Φίλε μου!!!

Θα είστε πάντοτε στο μυαλό και στην σκέψη μου...Κακίες δεν χωράνε...Απλά μαθαίνεις...Και να θυμάστε αγαπημένοι μου πως ΧΡΩΜΑ ΔΕΝ ΑΛΛΑΖΟΥΝΕ ΤΑ ΜΑΤΙΑ, ΜΟΝΟ ΤΡΟΠΟ ΝΑ ΚΟΙΤΑΝΕ.....

Σας Ευχαριστώ,
Ο Ρεαλισμός σε όλο του το μεγαλείο

Η Πραγματική Φιλία από Paulo Coelho
Ένας άντρας, το άλογο και ο σκύλος του περπατούσαν σε έναν δρόμο. Και καθώς περνούσαν κάτω από ένα τεράστιο δέντρο, έπεσε ένας κεραυνός και τους έκανε και τους τρεις στάχτη. Όμως ο άντρας δεν κατάλαβε ότι είχε εγκαταλείψει αυτόν τον κόσμο και συνέχισε την πορεία του με τα δυο του ζώα (κάποιες φορές περνάει κάποιος χρόνος μέχρι να συνειδητοποιήσουν οι νεκροί την καινούρια τους κατάσταση…)

Ο δρόμος ήταν πολύ μακρύς και ανέβαιναν σε ένα λόφο. Ο ήλιος ήταν πολύ δυνατός κι αυτοί ίδρωναν και διψούσαν. Σε μια στροφή του δρόμου είδαν μία πανέμορφη μαρμάρινη πύλη που οδηγούσε σε μια πλατεία στρωμένη με πλάκες από χρυσάφι. Ο διαβάτης μας κατευθύνθηκε προς τον άνθρωπο που φύλαγε την είσοδο και είχε μαζί του τον εξής διάλογο:

- Καλημέρα.
- Καλημέρα, απάντησε ο φύλακας.
- Πώς λέγεται αυτό το τόσο όμορφο μέρος;
- Αυτός είναι ο παράδεισος.
- Τι καλά που φτάσαμε στον Παράδεισο, γιατί διψάμε!
- Μπορείτε κύριε να μπείτε και να πιείτε όσο νερό θέλετε. Και ο φύλακας του έδειξε την πηγή.
- Ναι, μα το άλογο και ο σκύλος μου διψούν επίσης…
- Λυπάμαι πολύ, είπε ο φύλακας, αλλά εδώ απαγορεύεται η είσοδος στα ζώα.
Ο άντρας αρνήθηκε με μεγάλη δυσκολία, μιας και διψούσε πολύ, αλλά δεν σκεφτόταν να πιει μόνο αυτός. Ευχαρίστησε τον φύλακα και συνέχισε την πορεία του. Αφού περπάτησαν για αρκετή ώρα στην ανηφοριά, εξαντλημένοι πλέον και οι τρεις, έφτασαν σε ένα άλλο μέρος, η είσοδος του οποίου ξεχώριζε από μια παλιά πόρτα που οδηγούσε σε έναν χωματόδρομο περικυκλωμένο από δέντρα… Στη σκιά ενός δέντρου καθόταν ένας άντρας, και είχε το κεφάλι σκεπασμένο με ένα καπέλο. Μάλλον κοιμόταν.

- Καλημέρα, είπε ο διαβάτης.
Ο άντρας έγνεψε σε απάντηση με το κεφάλι του.
- Διψάμε πολύ, το άλογό μου, ο σκύλος μου κι εγώ.
- Υπάρχει μια πηγή ανάμεσα σε εκείνα τα βράχια, είπε ο άντρας, δείχνοντας το μέρος.
- Μπορείτε να πιείτε όσο νερό θέλετε.

Ο άνθρωπος, το άλογο και ο σκύλος πήγαν στην πηγή και κατεύνασαν τη δίψα τους. Ο διαβάτης γύρισε πίσω να ευχαριστήσει τον άντρα.

- Μπορείτε να ξανάρθετε όποτε θέλετε, του απάντησε εκείνος.

- Επί τη ευκαιρία, πώς ονομάζεται αυτό το μέρος;, ρώτησε ο άντρας.

- ΠΑΡΑΔΕΙΣΟΣ.

- Ο Παράδεισος; Μα, ο φύλακας της μαρμάρινης εισόδου μου είπε ότι εκείνο ήταν ο Παράδεισος!

- Εκείνο δεν ήταν ο Παράδεισος. Ήταν η Κόλαση, απάντησε ο φύλακας.Ο διαβάτης έμεινε σαστισμένος.

- Θα έπρεπε να τους απαγορεύσετε να χρησιμοποιούν το όνομά σας! Αυτή η λάθος πληροφορία μπορεί να προκαλέσει μεγάλο μπέρδεμα, είπε ο διαβάτης.

- Σε καμία περίπτωση!, αντέτεινε ο άντρας. Στην πραγματικότητα, μας κάνουν μεγάλη χάρη, διότι εκεί παραμένουν όλοι όσοι είναι ικανοί να εγκαταλείψουν τους καλύτερούς τους φίλους!

Ηθικά διδάγματα:

- Ποτέ να μην εγκαταλείπεις τους πραγματικούς σου Φίλους, ακόμη κι αν αυτό σου προκαλεί δυσκολίες.

- Εάν αυτοί σου προσφέρουν την αγάπη τους και τη συντροφιά τους έχεις ένα χρέος: Να μην τους εγκαταλείψεις ποτέ.

- Το να κάνεις ένα Φίλο είναι Ευλογία, το να έχεις ένα Φίλο είναι Δώρο, το να κρατήσεις ένα Φίλο είναι Αρετή,το να είναι κάποιος Φίλος σου είναι Τιμή!

Σας ευχαριστώ,
Ο Ρεαλισμός σε όλο του το μεγαλείο

Καλοσύνη σου που με θυμήθηκες, καλοσύνη...

"My friends there are no friends" - είπεν η Μαντμαζέλλ Κοκό (Сhanel).

Έφτασα στα 20 και κάτι μου λοιπόν να κλείσω 1 από τους πιο σημαντικούς κύκλους της ζωής μου. Τωρά θα λέτε τι λαίεις κορούα μου, ακόμα 20+ είσαι! Και όμως, τολμώ να τον χαρακτηρίσω ως σημαντικό κύκλο της ζωής μου - εφάμε ψουμί και ελιά που λένε και στα χωριά!

Ξέρεις, δίνουμε σε κάποιον άνθρωπο τον χαρακτηρισμό "δικός μας" επειδή απλά βρίσκεται στην ζωή μας γιατί 1. με τα μάτια μιλάμε εμείς, 2.τον αφήνουμε και θέλουμε εμείς να είναι στην ζωή μας επειδή έχει το κάτι που σε συμπληρώνει και 3. γνωρίζει πράγματα που είναι αναμενόμενο να μοιράζεσαι με κάποιον δικό σου, είτε αυτό είναι χαρά είτε είναι προβληματισμός είτε είναι κάτι δυσάρεστο.

...Οι φίλοι φαίνονται στα δύσκολα και στις κακές στιγμές, οι κολλητοί στα εύκολα και μόνο στις χαρές...Ακούγοντας τούτο το τραγούδι την πρώτη φορά είπα αα γεια σου ρε Πάριε, όλη η αλήθεια σε 2 προτάσεις. Ένας άνθρωπος με τον οποίο πέρασες μέρχι στιγμής σχεδόν τα πάντα; εφηβεία, σχολικό διάβασμα, πρώτους έρωτες σε Γυμνάσιο και Λύκειο, φοιτητικά χρόνια, φοιτητική ζωή (όση κι αν είχες αν σκεφτείς ότι δεν σπούδαζες Ελλάδα), εξετάσεις πανεπιστήμιου, ίδιες παρέες, ατελίωτους καφέδες (τούτο το Στάρμπακς πρέπει να μας κάμει Gold Card!)...Περάσαμε όμορφες στιγμές, απλά επειδή ήσουν ο δικός μου άνθρωπος, η δική μου φίλη...

Ως άνθρωπος, ακούω, βλέπω αλλά δεν μιλώ...Είναι αυτό που λένε τα κρατώ μέσα μου - δεν αφήνω καρφίτσα να ππέσει που λένε μεν, δεν σχολιάζω δε...Για άλλους ίσως αυτό να θεωρείτε ψύχρα και απόμακρος...Για τα δικά μου τα μυαλά όμως, αυτό είναι απόλυτα φυσιολογικό, αφού δεν χρειάζεται να δημιουργώ καταστάσεις ρε εσύ φίλε, έτσι ήσουν, έτσι θα'σαι και δεν πρόκειται να αλλάξει!

Γιατί όμως σαλαβατώ και τα λαίω τούτα? Είχα και εγώ 1 θεωρητικά δικό μου άνθρωπο (εξαιρούντε γονείς και αδέλφια που εννοείται εν πάντα τζιαμέ)...Που λέτε, ναι θεωρητικά, επειδή βλέπεις την κολοσυρμαθκιά της κουφής!!! Βλέπεις, ακούεις και κρίνεις...Άμαν περνάς καλά, εν χρειάζεται μάναμου να κάμνεις θέμα με γιατί και διότι! Κρύψε να περάσουμε...

Σε κάποια φάση όμως τούτο κουράζει...Αν και στην προκειμένη περίπτωση το μοναδικό μου φταίξιμο αναγνωρίζω πως είναι το γεγονός ότι δεν εμίλησα (πάλε) και απλά απομακρύνθηκα και εφτάσαμε στο σημείο τούτο (ούτε ο Βαλεντίνος μου να ήταν!). Μιλάς όμως μια φορά και λαίεις όπα ρε φίλε, ή είμαι φίλος / δικός σου άνθρωπος (όπως θέλετε πείτε το) ή όχι. Περνά ο καιρός, αλλάζει για λίγους μήνες και μετά τσουκ ξεκινούμε πάλε. 
Είναι κάποια πράγματα must που πρακτικά 1 φίλη / 1 φίλος σίγουρα πρέπει να ξέρει. Και εννοείται όχι από περιέργεια αλλά ούτε και για ρηπόρτινγκ χρυσή μου, αλλά είναι issues που είναι μάστ ως φίλος/φίλη να γνωρίζω. Και όχι δεν το παίζω εξιλαστήριο θύμα αλλά άτε αφού έχω δίκαιο (αντικειμενικά πάντα) - είμαι τέτοιος άνθρωπος που άμαν έχω άδικο εν να το πω σιορ, έντζε κκελλέ του ανθρώπου!!!!

Όπως και να έχει...Απλά μετά από τόσα παγώνεις...Και το χειρότερο είναι η ειρωνία - ιστορικές στιγμές θα ζούσαμε αν για μια φορά δεν ειρωνευόσουν...Μια φορά θα ήταν καλό να μπορούσαμε να συνεννοηθούμε ως φυσιολογικοί άνθρωποι...Τούτη η ειρωνία απλά δεν υποφέρεται...Εσύ όμως ήσουν ο δικός μου φιλικός άνθρωπος...Και απλά προσπερνάς...Εγώ όμως το ξέρω πως πλέον δεν υπάρχουν ισορροπίες - ίσως και ο λόγος στην τελική που άλλαξαν όλα να είναι τούτος...Έτσι τώρα βλέπεις και εσύ πως θα ήταν τα πράγματα από πολύ καιρό πρίν...Γιατί ίσως  φίλος/φίλη να μπορούσε να χαρακτηρισθεί και ως bro/sis...Με έτσι αντιδράσεις και συμπεριφορές όμως, συμπεριφέρεσαι και εσύ ανάλογα...Έχω και εγώ να κάμω κάτι...Απομακρύνεσαι, ακούγεται εύκολο από την μια, δύσκολα εφαρμόζεται από την άλλη...

Εσύ όμως είσαι εσύ...Τουλάχιστον ας κρατήσουμε τα βασικά, ας λέμε τα νέα μας, έστω και γενικά...Δική μου επιλογή μια φορά δεν ήταν, απλά εσύ είσαι αυτός/αυτή και δεν αλλάζει!

Αλίμονο να εφτάσαμε στο σημείο να λέμε και ευχαριστώ ρε φίλε/φίλη που μας θυμήθηκες...Κάτι ήξερε τελικά η Κοκό - που να λέμε και την αλήθεια είναι θεά!!!

Και για το κλέισιμο παραθέτω πιο κάτω το τραγούδι "Οι φίλοι":
http://www.youtube.com/watch?v=V1myamtMAMQ

Ευχαριστώ,
Ο Ρεαλισμός σε όλο του το μεγαλείο